ΧΑΝΙΑ- ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ- περιγραφή σηματοδοτημένου μονοπατιού

ΧΑΝΙΑ- ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ- περιγραφή σηματοδοτημένου μονοπατιού

  

Η πορεία αρχίζει από το ύψος του χιονοδρομικού κέντρου, εκεί που τελειώνει και το πλακόστρωτο δρομάκι, μετά το ξενοδοχείο και αρχίζει ο κεντρικός χωματόδρομος προς τις πίστες. 

Εκεί στα δεξιά του χωματόδρομου πριν από την πρώτη πίστα θα δείτε την πληροφοριακή πινακίδα.

Ακολουθούμε το χωματόδρομο,  περνάμε την πρώτη, δεύτερη πίστα και φτάνουμε μετά από περίπου 300μ. στην τελευταία, τρίτη πίστα. Εκεί στα αριστερά μας θα βρούμε τη δεύτερη πληροφοριακή πινακίδα που μας κατευθύνει προς τα δεξιά και σε 45^ο ανηφορικά μέσα από την τρίτη πίστα , όπου στα 50μ. περίπου θα βρούμε την τρίτη πληροφοριακή πινακίδα που μας βάζει στο μονοπάτι, μέσα στο δάσος.

Η δεύτερη πινακίδα, στην τρίτη και τελευταία πίστα.

Η τρίτη πινακίδα, στην είσοδο του μονοπατιού μέσα στο δάσος στη μέση περίπου της τρίτης πίστας του χιονοδρομικού.

Από δω το μονοπάτι είναι καθαρό, μέσα στο δάσος. Ακολουθούμε το τετράγωνο άσπρο σημάδι με τον κόκκινο κύκλο. Υπάρχουν και κόκκινα σημάδια πάνω στα δένδρα με λαδομπογιά από παλαιότερες σηματοδοτήσεις. Σε μισή ώρα περίπου φτάνουμε σε διασταύρωση με πινακίδες που στα δεξιά μας «φεύγει» ανηφορικό μονοπάτι και οδηγεί στην κορυφή «Αγριόλευκες» (1570μ.), όπου λίγο πιο κάτω, τερματίζουν και τα lift  για την κατάβαση στις πίστες. (αν θέλουμε ανεβαίνουμε μέχρι εκεί και ξανακατεβαίνουμε στη διασταύρωση (περίπου μισή ώρα το ανεβοκατέβασμα).

Συνεχίζουμε το μονοπάτι και φθάνουμε μετά σε άλλη διασταύρωση που δεξιά μας οδηγεί στο χωριό Αγ. Λαυρέντιος. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία , ακολουθώντας πάντα το τετράγωνο σημάδι με τον κόκκινο κύκλο. Μετά από λίγο φτάνουμε σ’ ένα πλάτωμα, την κορυφή «Γολγοθάς» (1396μ.), ένα άνοιγμα με γύρω γύρω τα δένδρα, όπου δυστυχώς πριν από αρκετά χρόνια, τον Οκτώβριο του 2004, είχαν πέσει δύο F16 της Αεροπορίας μας.

Συνεχίζουμε στο μονοπάτι και φθάνουμε σε χωματόδρομο, όπου υπάρχουν πινακίδες που στα αριστερά μας και ανηφορικά οδηγούν στην κορυφή Σκιντζουράβλι (1450μ.), (όπου μπορούμε να ανεβούμε, αν θέλουμε) η θέα είναι υπέροχη σε όλον τον Παγασητικό και Αιγαίο. Εμείς προχωρούμε στο χωματόδρομο προς τα δεξιά, συνεχίζουμε για 100μ. περίπου, μια δυο στροφές κι έχουμε το νου μας στα αριστερά μας να δούμε το σημάδι και πινακίδα, μικρή κίτρινη του ΕΟΣ ΒΟΛΟΥ, που μας οδηγεί αριστερά να ανεβούμε και να μπούμε στο μονοπάτι και να αφήσουμε το χωματόδρομο.

Βρισκόμαστε τώρα κάτω από τον κώνο της κορυφής Σκιντζουράβλι και προχωράμε στο μονοπάτι, ώσπου βγαίνουμε σε ξέφωτο και βρίσκουμε ξανά το χωματόδρομο. Συνεχίζουμε τώρα στο χωματόδρομο, αμέσως μετά αριστερά μας βλέπουμε κίτρινη πινακίδα που οδηγεί για Δραμάλα και Μούρεσι, εμείς συνεχίζουμε ευθεία τον χωματόδρομο για αρκετή ώρα και κατηφορικά.

Φτάνουμε σε στροφή δεξιά, όπου μέσα στο δρόμο υπάρχει μια οξιά, τη θέση αυτή την ονομάζουμε «μοναχική οξιά», εμείς συνεχίζουμε στη στροφή προς τα δεξιά και κατηφορικά. (Αγνοούμε τον άλλο χωματόδρομο που φεύγει αριστερά και ανηφορικά για Μούρεσι.). Προχωρούμε αρκετά στο χωματόδρομο, όλο κατηφορικά, (στα δεξιά μας θα βλέπουμε πλαστικό σωλήνα που μεταφέρει νερό) και φτάνουμε σε ξύλινη πινακίδα του Δασαρχείου, όπου στα αριστερά μας, μάς οδηγεί σε λίγα μέτρα στο καταφύγιο ανάγκης του Αγ. Γεωργίου. (φαίνεται από το δρόμο). Είναι ανοιχτό, μπορούμε να ξεκουραστούμε, υπάρχει και βρύση με νερό.

Από το καταφύγιο συνεχίζει το μονοπάτι μέσα στο δάσος. Τώρα στα ανοίγματα του δάσους βλέπουμε τον Παγασητικό και τα χωριά Αγ. Γεώργιο, Αγ. Βλάση, Λεχώνια, Καλά Νερά . Συνεχίζουμε και σε ορισμένα σημεία βγαίνουμε για λίγο σε δασικό δρομο και μπαίνουμε μετά από λίγο στα δεξιά στο δάσος και κατηφορίζουμε , έχοντας στα αριστερά μας τσιμενταύλακα νερού –τώρα χωρίς-για αρκετά μέτρα, ώσπου βγαίνουμε σε στροφή αριστερά και σε ξέφωτο και θα συναντήσουμε σε λίγο στα δεξιά μας το δασικό δρόμο που έρχεται από τον Αγ. Γεώργιο.

Συνεχίζουμε πάντα ευθεία, θα περάσουμε διαδοχικά από 4 ρεματιές, όπου θα δούμε και τις πινακίδες με τα ονόματά τους, που τοποθέτησε και ζωγράφισε ο Δημήτρης Κότταλης, ο πρώτος που σηματοδότησε το μονοπάτι. Οι ρεματιές είναι με τη σειρά: της Βασιλικής,  ρέμα Γαλάνη,  Βυζιώτικο ρέμα και  κακιά σκάλα.

Περπατάμε τώρα πάνω στο παλιό μονοπάτι που οδηγούσε από τα χωριά στην Τσαγκαράδα και στο Ξουρίχτι και σε ορισμένα σημεία θα συναντήσουμε και το παλιό καλντερίμι. Μετά το ρέμα Γαλάνη, θα δούμε πινακίδα που μας πληροφορεί ότι φθάνουμε στη Θέση «Κουρβέντελη». (Είναι ξέφωτο, κάνουμε στάση κι αν πάμε λίγο πιο δεξιά φθάνουμε σε θέση θέασης.)

Στη θέση Κουρβέντελη, υπάρχουν σωλήνες νερού, τους πηδάμε και συνεχίζουμε το μονοπάτι προς τα κάτω για την επόμενη ρεματιά. Μετά τη ρεματιά Κακιά Σκάλα, φτάνουμε σε κιόσκι, όπου μπορούμε να ξεκουραστούμε. Δίπλα στο κιόσκι υπάρχει μεγάλη δεξαμενή. Συνεχίζουμε κατηφορικά το δασικό δρόμο και μπαίνουμε αμέσως αριστερά σε μονοπάτι, περνάμε ένα μικρό ρέμα και ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι. Περνάμε σε λίγο από το Μηλιώτικο ρέμα, βρίσκουμε ένα καλοδιατηρημένο τμήμα του μονοπατιού και φθάνουμε σε πυκνό δάσος οξιάς και σε διασταύρωση με πολλές πινακίδες, που στα δεξιά μας φεύγει ο δασικός δρόμος για Μηλιές και Βυζίτσα.

Συνεχίζουμε ευθεία μέσα στο δάσος, περνάμε το Ξουριχτιανό ρέμα, μετά τη ρεματιά Βαρσάμη και φθάνουμε σε δασικό δρόμο, όπου υπάρχει στα δεξιά μας και κιόσκι και «κόμβος» με πινακίδες, που προς τα δεξιά φεύγουν για Ξουρίχτι.

Εμείς συνεχίζουμε το δασικό δρόμο, φθάνουμε στη θέση «ανάθεμα» κι ακολουθούμε την πινακίδα προς Τσαγκαράδα, δεξιά στη διασταύρωση του δασικού δρόμου και σε λίγα μέτρα ξαναμπαίνουμε σε μονοπάτι αριστερά μας και κατηφορικά. Φτάνουμε σε σημείο με πυκνές φτέρες, βγαίνουμε σε δασικό δρόμο κι αμέσως δεξιά και ξανά στο μονοπάτι κατηφορίζοντας προς το τελευταίο ρέμα του Μυλοποτάμου.

Περνάμε το ρέμα και μπαίνουμε πλέον σε δασικό δρόμο που θα μας βγάλει μετά από μια με μιάμιση ώρα σε δεξαμενή και στα πρώτα σπίτια της Τσαγκαράδας στη συνοικία του Ταξιάρχη.

(Για την τοποθέτηση των πινακίδων εργάστηκαν εθελοντικά τα μέλη του συλλόγου:

Θωμάς Χαλιάσος, Δήμος Πατσιαλίδης, Λευτέρης Χουσιάφης, Ευρυπίδης Βλάχος, Γεωργία Χαραλαμπίδου, Εύη Μάργαρη)